Bursztynowy pierścionek z Kamienia Pomorskiego

Powrót do działu ze znaleziskami w Muzeum Narodowym w Szczecinie

Katalog internetowy Muzeum Narodowego w Szczecinie zawiera szereg interesujących zabytków, jednym z nich jest bursztynowy pierścionek z Kamienia Pomorskiego datowany na okres wczesnego średniowiecza.

Pierścionek bursztynowy z tarczką, jednoczęściowy, pomarańczowy, częściowo przejrzysty, częściowo mleczny. Jego otok jest w przekroju płasko-kulisty i ma grubość ok. 0,4 cm. Powierzchnia zewnętrzna została wygładzona i nosi na sobie ślady obróbki, wewnętrzną natomiast pozostawiono nieobrobiona. Całość pokryta jest siatką drobnych pęknięć – opis fizyczny i zdjęcie z katalogu internetowego Muzeum Narodowego w Szczecinie

Zawarta w katalogu nota popularyzatorska autorstwa Ewy Górkiewicz-Buckiej zawiera więcej informacji o tym zabytku:

Pierścionek bursztynowy, odkryty podczas badań wykopaliskowych w 1960 roku na wczesnośredniowiecznym grodzisku w Kamieniu Pomorskim wystrugano nożem z bryłki pomarańczowego, mleczno-przejrzystego bursztynu. Powierzchnia zewnętrzna jest wygładzona, ale nadal widoczne są na niej ślady obróbki. Jeszcze mniej starannie wykończona jest strona wewnętrzna. Centralna część pierścionka uformowana została w niewielką tarczkę. Jest najpewniej wyrobem miejscowym, powstałym w lokalnej pracowni.

Bursztyn jest surowcem organicznym, powstałym ze skamieniałej żywicy drzew iglastych. Występuje w blisko sześćdziesięciu odmianach. We wczesnym średniowieczu na Pomorzu Zachodnim wykorzystywany był bursztyn bałtycki, tzw. sukcynit, który jest lekki oraz, w odróżnieniu od innych odmian, zawiera dużo kwasu bursztynowego cenionego ze względu na właściwości lecznicze. Odznacza się także szeroką gamą kolorów od najbardziej popularnej pomarańczowej, poprzez żółtą i czerwoną, aż po zielonkawą i niebieskawą.

Najprostszym sposobem pozyskiwania bursztynu było zbieranie mniejszych i większych bryłek wyrzucanych na plaże w czasie sztormów. Jedną z tradycyjnych metod było tzw. szperanie, czyli wzruszanie dna morskiego długimi drągami, co powodowało uwalnianie bursztynu spod ciężaru piasku. Lekkie bryłki wypływały na powierzchnię skąd zbierano je koszami.

Przedmiot możemy zobaczyć w katalogu internetowym pod tym linkiem

Reklama

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s